5 vragen aan violiste Lonneke van Straalen

Wat maakt de muziek van Nils Frahm zo bijzonder?

‘Nils Frahm vervaagt op een unieke manier de grenzen tussen klassieke, elektronische en experimentele muziek. Hij speelt niet alleen akoestisch piano, maar ook geprepareerde of elektrische piano, orgel en modulaire synthesizer. Ook laat Nils op zijn albums heel bewust geluiden van instrumenten en de ruimte horen, zoals het klikken van de toetsen, het kraken van hout en zijn in- en uitademingen. Dit schept een gevoel van nabijheid, bijna alsof je bij hem op schoot zit!

Hierdoor ontstaat een klankwereld die intiem is maar door het gebruik van elektronica ook ruimtelijk en futuristisch. Zijn liveoptredens zijn heel intens en dynamisch. Nummers bouwt hij vaak ter plekke uit met loops en improvisaties waardoor een concert voelt als een levende compositie. Of je zijn muziek nou live of digitaal hoort, het werkt voor mij heel beeldend.’

Hoe ben je op het idee gekomen om de muziek van Nils Frahm te bewerken voor strijktrio en slagwerk?

‘Nils is eigenlijk een one-man-band, maar klinkt soms bijna als een orkest of volle band.  Ik raakte nieuwsgierig naar het idee om zijn muziek met meerdere mensen uit te voeren en ging daarbij uit van mijn eigen instrument, de viool. Ik kwam uit bij een herinterpretatie met een kleine akoestische bezetting voor strijktrio en slagwerk. Het strijktrio zou de pulserende harmonieën van de synthesizers en pianoakkoorden en herkenbare melodieën kunnen overnemen. Het slagwerk zou zich richten op de subtiele en organische ritmes, maar ook op harmonieën door het gebruik van een vibrafoon. Met deze combinatie van instrumenten is een grote hoeveelheid aan klankkleuren te ontdekken!’

Componist Matthijs Kieboom schrijft normaal gesproken muziek voor films en series zoals Gooische Vrouwen, Tatort en WOLF. Voor dit concert schrijft hij muziek zonder film erbij. Wat kunnen we verwachten?

‘Ik heb Matthijs gevraagd om een compositie te schrijven waarin verbeelding centraal staat. Filmmuziek is eigenlijk bedoeld om een scène te ondersteunen. Maar hoe klinkt het als deze muziek een eigen identiteit heeft, die ook zonder film krachtig werkt? Ik vind dat de muziek van Matthijs een verhaal vertelt, met een spanningsopbouw, opluchting, dreiging, verdriet. Het is alsof je een film ‘in je hoofd’ ziet, die emoties en verhaallijnen oproepen. Zijn nieuwe compositie IMAGINE is een ode aan verbeelding.’

Popartiesten brengen de laatste tijd muziek uit met veel invloeden uit de klassieke muziek, met veel succes. Waarom denk je dat dit soort muziek juist ook fans van popmuziek zo aanspreekt?

‘Voor mij geeft dit aan dat muziekstijlen steeds meer in elkaar overvloeien. Klassieke muziek heeft van nature een grote emotionele lading. Popmuziek is vaak strak gestructureerd en repetitief. Door klassieke invloeden toe te voegen krijgt popmuziek meer gelaagdheid, een laag van emotionele diepte. Daarnaast geeft het misschien ook een gevoel bij artiesten van artistieke authenticiteit, omdat de vermenging nog niet heel vaak gebeurt.

Publiek heeft door de komst van online platforms nu makkelijker toegang tot verschillende genres. Ik denk dat dit een wisselwerking heeft met luisteraars waardoor ze ook steeds meer openstaan voor genrevermenging. Luistergewoonten veranderen! Deze combinatie van factoren maakt klassieke invloeden denk ik aantrekkelijk voor popfans – het voelt bekend en toch vernieuwend.’

Het concert heet IMAGINE. Wat voor ervaring hoop je dat de bezoekers hebben gehad, als ze de zaal verlaten?

‘Een gezamenlijke beleving die spreekt tot ieders eigen verbeelding. Er is ruimte voor alle emoties en gedachten, zonder grenzen, zonder kaders en zonder oordelen. Uiteraard hoop ik ook dat het concert de luisteraar uitnodigt om daarna zelf op zoek te gaan naar muziek die niet in hun dagelijkse playlist staat. Dus een ode aan verbeelding maar ook aan nieuwsgierigheid.’