Van de middeleeuwse liederen van Holst naar Brittens Lachrimae lijkt een kleine overgang. Britten reflecteert hierin op een Lachrimae van renaissancecomponist John Dowland. De treurzangen behouden het weemoedige, spookachtige karakter van Dowland. Ook citeert Britten zijn beroemde aria Flow my tears, die nu door strijkorkest wordt uitgevoerd.

Dan de Kammersinfonie 110a, een groter contrast met de melancholische Lachrimae bestaat haast niet. Depressief en opgejaagd schreef Sjostakovitsj een requiem voor zichzelf, intiem en zeer aangrijpend. Felix Klieser en Ilker Arcayürek zijn te horen in Brittens Serenade voor tenor en hoorn. De Duitse hoornist, die zonder armen is geboren, leerde als kind al snel de kleppen van de hoorn met zijn tenen te bedienen. In Brittens meesterlijke bloemlezing van Engelse verzen wordt de nacht bezongen: duister, eng, stil en hoopgevend.

Holst 4 liederen voor tenor en viool op.35 | Britten Lachrimae voor altviool en strijkers, Serenade voor tenor en hoorn op.25 | Sjostakovitsj Kammersinfonie 110a | Dowland Lachrimae 'Flow my tears'

Amsterdam Sinfonietta
Candida Thompson leiding en viool | Felix Klieser hoorn | Ilker Alcayürek tenor